Πολιτευτής με την Ν.Δ. στην εκλογική περιφέρεια Β' Αθηνών
Υπάρχουν έννοιες στην Πολιτική που επειδή είναι βαθιές, συνήθως λαμβάνουν αναλύσεις χωρίς όμως να προσεγγίζουν την ουσία των εννοιών.
Ξεκινώ λοιπόν την αρθρογραφία αυτή θέλοντας να γίνουν ξεκάθαρες έννοιες τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας προσπαθούν, ανεπιτυχώς, να τις αλλοιώσουν ή να τις εξορίσουν από την Πολιτική Φιλοσοφία.
Μιλάμε για μια εποχή που έρχεται. Και αυτή είναι ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός...
Μια έννοια που η Αριστερά δεν μπορεί να την καταλάβει. Παρά το γεγονός ότι όπως θα δούμε υπήρχε ήδη αλλά τώρα λαμβάνει νέες διαστάσεις..
Υπάρχουν έννοιες στην Πολιτική που επειδή είναι βαθιές, συνήθως λαμβάνουν αναλύσεις χωρίς όμως να προσεγγίζουν την ουσία των εννοιών.
Ξεκινώ λοιπόν την αρθρογραφία αυτή θέλοντας να γίνουν ξεκάθαρες έννοιες τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας προσπαθούν, ανεπιτυχώς, να τις αλλοιώσουν ή να τις εξορίσουν από την Πολιτική Φιλοσοφία.
Μιλάμε για μια εποχή που έρχεται. Και αυτή είναι ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός...
Μια έννοια που η Αριστερά δεν μπορεί να την καταλάβει. Παρά το γεγονός ότι όπως θα δούμε υπήρχε ήδη αλλά τώρα λαμβάνει νέες διαστάσεις..
Ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός είναι η έννοια εκείνη στην Πολιτική που είναι θεμελιωμένη στις αρχές της ελευθερίας και των ίσων δικαιωμάτων.
Ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα.
Είναι η πρώτη χώρα του τότε γνωστού κόσμου που μέσω της Αθήνας γνώρισε για πρώτη φορά τον όρο αυτό, που επέτρεπε στους πολίτες τα ίσα δικαιώματα σε ένα πρότυπο δημοκρατικό κράτος - πόλη.
Ας δούμε στη χώρα μας τι συμβαίνει. Και ας πάμε τον όρο αυτό λίγο πιο μακριά από τις γνωστές αναλύσεις που διαχρονικά έχουν γίνει. Καθότι ο πλανήτης κινείται ταχύτατα, έτσι λοιπόν και έννοιες που προϋπήρχαν συνεχίζουν τη πορεία τους στο χρόνο λαμβάνοντας νέες διαστάσεις μέσω αναλύσεων.
Η στιγμή αυτή της ιστορίας χαρακτηρίζεται από μια υπόγεια προσπάθεια που όμως όσο πλησιάζουμε στο τέρμα της θητείας αυτής της Κυβέρνησης, που ενώ εκλέχθηκε με βάση την Δημοκρατία βλέπει έναν κ. Τσίπρα να δηλώνει ότι το να στρέφεσαι ενάντια στη πλειοψηφία είναι ευθύνη, γίνεται φανερή. Η προσπάθεια αυτή εντοπίζεται στο να πληγεί ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός μέσω της αχαλίνωτης προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να επηρεάσει το εκλογικό σώμα ώστε να μην εκφραστεί ελεύθερα αλλά να εκφραστεί υπό καθεστώς προπαγάνδας.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η Νέα Πολιτική του Αύριο θα είναι μια δομημένη έννοια της Ελευθερίας βάσει των αποτελεσμάτων και όχι βάσει των υποσχέσεων από αυτούς που αποτελέσματα ήρθαν ενάντια στην πλειοψηφία.
Το να ασκείς Πολιτική δίνει αφενός το δικαίωμα να στραφείς στις ιδεολογίες της Δημοκρατίας αλλά μέσω της άσκησης να δεις ποιες από αυτές είναι αποδεκτές για το μέλλον της Πολιτικής και άρρηκτα συνδεδεμένες με το μέλλον της κοινωνίας.
Το Πολίτευμα που ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι είναι ιδεολογικά στον Αστικό Φιλελευθερισμό, αποτελεί σημείο αναφοράς για κράτη που δεν το έχουν αλλά επιθυμούν να το φτάσουν.
Θα λέγαμε και όχι άδικα εδώ, ότι το να έχεις πολίτες πολιτικά φιλελεύθερους οδηγεί σε μια άριστα οργανωμένη κοινωνία, που μπροστά της θα έχει έργα και κατόπιν υποσχέσεις βάσει των αποτελεσμάτων και όχι υποσχέσεις με το ενδεχόμενο έργων...
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η Νέα Πολιτική του Αύριο θα είναι μια δομημένη έννοια της Ελευθερίας βάσει των αποτελεσμάτων και όχι βάσει των υποσχέσεων από αυτούς που αποτελέσματα ήρθαν ενάντια στην πλειοψηφία.
Το να ασκείς Πολιτική δίνει αφενός το δικαίωμα να στραφείς στις ιδεολογίες της Δημοκρατίας αλλά μέσω της άσκησης να δεις ποιες από αυτές είναι αποδεκτές για το μέλλον της Πολιτικής και άρρηκτα συνδεδεμένες με το μέλλον της κοινωνίας.
Το Πολίτευμα που ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι είναι ιδεολογικά στον Αστικό Φιλελευθερισμό, αποτελεί σημείο αναφοράς για κράτη που δεν το έχουν αλλά επιθυμούν να το φτάσουν.
Θα λέγαμε και όχι άδικα εδώ, ότι το να έχεις πολίτες πολιτικά φιλελεύθερους οδηγεί σε μια άριστα οργανωμένη κοινωνία, που μπροστά της θα έχει έργα και κατόπιν υποσχέσεις βάσει των αποτελεσμάτων και όχι υποσχέσεις με το ενδεχόμενο έργων...
Πρακτικά επομένως. Που κινούμαστε πάνω στον παγκόσμιο ιδεολογικό χάρτη.
Στο εξής σαφές δεδομένο. Ένα κράτος για να έχει συνέχεια και πορεία μέσα στο χρόνο, πραγματοποιεί τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που το ίδιο κρίνει απαραίτητες για την συνέχεια του και την πορεία του. Ώστε με βάση αυτές που θα επιλέξει να μπορεί μέσα από τα έργα να ασκεί μια φιλελεύθερη κοινωνική πολιτική, βασιζόμενη πάντα στις αξίες του ανθρωπισμού.
Αν σε αυτή τη περίπτωση έρθουμε και "κολλήσουμε" την επιχειρούμενη προπαγάνδα, καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα. Ότι η προπαγάνδα δεν επιθυμεί την συνέχεια και την πορεία του κράτους μέσα στο χρόνο, αλλά την συνέχεια και την πορεία μέσα στο χρόνο αυτών που την ασκούν.
Η χώρα πρέπει να εγκαταλείψει λογικές ενός εδώ και αρκετά έτη εγκαταλελειμένου μοντέλου οικονομίας όπως αυτό της Αριστεράς. Ο λόγος, οι λόγοι είναι πολλοί. Θα περιοριστώ σε έναν που θεωρώ καίριας σημασίας.
Η Αριστερά αντλεί δύναμη από την θεωρία της ότι είναι φιλολαϊκή, ψευδεπίγραφη βέβαια, εφαρμόζοντας όμως την Πολιτική αυτή, με κινήσεις προς τα κάτω. Δηλαδή, και αυτό έχει ήδη γίνει γνωστό, το βλέπουμε εξάλλου όλοι μας στη καθημερινότητά μας, της μείωσης και όχι της αύξησης. Ώστε να εμφανίζεται ότι προσπαθεί για την αύξηση την οποία όμως την δίνει μέσω της μείωσης. Είναι αστείο αν δεν ήταν τραγικό.
Για να οδηγήσεις έναν λαό στο σύγχρονο κόσμο προς την επιτυχία, εφαρμόζεις αυτά ακριβώς που η επιτυχία απαιτεί.
Δίνεις το ελεύθερο στην κοινωνία να ασκήσει πολιτικό δικαίωμα με βάση την αλήθεια και το γεγονός και όχι με βάση το ψέμα και την φαντασία.
Η άσκηση επομένως προπαγάνδας στερεί την Δημοκρατία από την κύρια πηγή της. Τον Πολιτικό Φιλελευθερισμό. Εκεί εξάλλου εντοπίζεται και το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.
Ας μην ξεχνά επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας, ότι το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι είναι Πολιτικά Φιλελεύθερο δικαίωμα...
Προχωρώντας ώστε να έρθω σταδιακά στον επίλογο του άρθρου, είναι ζήτημα που άπτεται της Πολιτικής να συναντήσει το σύγχρονο κόσμο. Να επενδύσει δηλαδή όχι στα λόγια αλλά στους ανθρώπους που παράγουν την ενέργεια ώστε ένα κράτος να μπορεί.
Στρεφόμαστε δηλαδή ιδεολογικά με ταχείς ρυθμούς, στη ιδέα εκείνη που δίνει τα δικαιώματα στον πολίτη να ασκήσει την παραγωγική του φιλοσοφία απερίσκεπτα ώστε το κράτος να καταστεί δυνατό και να έχει ισχυρό λόγο στο παγκόσμιο αλλά και στο περιφερειακό χάρτη της περιοχής όπου ανήκει.
Την ώρα λοιπόν που αυτές οι γραμμές γράφονται, η κοινωνία έχει δει μια Κυβέρνηση που έχει αδυνατίσει το λόγο της χώρας στο εξωτερικό και βρίσκεται υπό ισχυρή πίεση να δεχθεί πρακτικές που προβληματίζουν την κοινωνία.
Μένω λίγο σε αυτό το σημείο και έρχομαι να τονίσω το εξής. Η άσκηση της φιλελεύθερης πολιτικής κοινωνικά και οικονομικά δίνει την δυνατότητα στη χώρα μέσα από την αύξηση του Α.Ε.Π. αλλά και την γενικότερη φιλοσοφία, να μπορεί να έχει επιχειρήματα ισχυρά σε διεθνείς συζητήσεις γενικού συμφέροντος.
Ξεκινάς από την Παιδεία και καταλήγεις στο μοντέλο της Οικονομίας. Τα μέσα αυτής της διαδρομής χαρακτηρίζονται ως τα στάδια εκείνα των μεταρρυθμίσεων που θα μπορέσουν να δυναμώσουν τον λόγο της χώρας διεθνώς.
Πολιτικός επομένως Φιλελευθερισμός στον αιώνα αυτό, αλλάζει ή εμπλουτίζεται ως έννοια αν θέλετε, με νέα δεδομένα.
Θα μπορούσα να συμπεριλάβω στην αρθρογραφία αυτή τις βάσεις του Φιλελευθερισμού. Αλλά θεωρώ ότι είναι γνωστές. Μια όμως προσέγγιση είναι σωστό να γίνει, και είναι η εξής.
Μιλάμε για ιδεολογίες στη σύγχρονη Πολιτική. Και έννοιες που ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς ομιλεί για αυτές προσπαθώντας, και αυτός είναι ο μόνος λόγος, να διώξει από πάνω του συζητήσεις για το τι πρεσβεύει ιδεολογικά ο ίδιος, προσπάθειες που στρέφονται και προς την καιροσκοπική μετακίνηση σε ιδεολογίες όπως π.χ. του σοσιαλισμού, της κεντροαριστεράς. Στις θεωρίες που παράγονται σήμερα και θα οδηγήσουν το αύριο, εντάσσεται ένα γενικό πλαίσιο συζήτησης ως το πως μια κοινωνία μπορεί να δει καθαρά που οδηγεί ο διχασμός. Και καταλήγουν αυτές οι θεωρίες σε ένα χρήσιμο σκεπτικό θα έλεγα.
Ο διχασμός υπάρχει ώστε να μην υπάρχει ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός. Να ασκείται πίεση στον πολίτη ώστε να μην ασκήσει το δικαίωμά του με νηφαλιότητα.
Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτό είναι κίνδυνος για τη Δημοκρατία.
Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν αφήνει περιθώριο στην εφαρμογή του διχασμού. Η προστασία του Πολιτικού Φιλελευθερισμού, η προστασία για την νηφαλιότητα της άσκησης των δικαιωμάτων είναι μια συνθήκη κοινωνικής ειρήνης και πορείας προς την ευημερία αλλά και γενική ανάπτυξη των δικαιωμάτων των ίσων ευκαιριών, μέσα από ένα ευέλικτο κράτος, ψηφιακής πραγματικότητας.
Στο εξής σαφές δεδομένο. Ένα κράτος για να έχει συνέχεια και πορεία μέσα στο χρόνο, πραγματοποιεί τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που το ίδιο κρίνει απαραίτητες για την συνέχεια του και την πορεία του. Ώστε με βάση αυτές που θα επιλέξει να μπορεί μέσα από τα έργα να ασκεί μια φιλελεύθερη κοινωνική πολιτική, βασιζόμενη πάντα στις αξίες του ανθρωπισμού.
Αν σε αυτή τη περίπτωση έρθουμε και "κολλήσουμε" την επιχειρούμενη προπαγάνδα, καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα. Ότι η προπαγάνδα δεν επιθυμεί την συνέχεια και την πορεία του κράτους μέσα στο χρόνο, αλλά την συνέχεια και την πορεία μέσα στο χρόνο αυτών που την ασκούν.
Η χώρα πρέπει να εγκαταλείψει λογικές ενός εδώ και αρκετά έτη εγκαταλελειμένου μοντέλου οικονομίας όπως αυτό της Αριστεράς. Ο λόγος, οι λόγοι είναι πολλοί. Θα περιοριστώ σε έναν που θεωρώ καίριας σημασίας.
Η Αριστερά αντλεί δύναμη από την θεωρία της ότι είναι φιλολαϊκή, ψευδεπίγραφη βέβαια, εφαρμόζοντας όμως την Πολιτική αυτή, με κινήσεις προς τα κάτω. Δηλαδή, και αυτό έχει ήδη γίνει γνωστό, το βλέπουμε εξάλλου όλοι μας στη καθημερινότητά μας, της μείωσης και όχι της αύξησης. Ώστε να εμφανίζεται ότι προσπαθεί για την αύξηση την οποία όμως την δίνει μέσω της μείωσης. Είναι αστείο αν δεν ήταν τραγικό.
Για να οδηγήσεις έναν λαό στο σύγχρονο κόσμο προς την επιτυχία, εφαρμόζεις αυτά ακριβώς που η επιτυχία απαιτεί.
Δίνεις το ελεύθερο στην κοινωνία να ασκήσει πολιτικό δικαίωμα με βάση την αλήθεια και το γεγονός και όχι με βάση το ψέμα και την φαντασία.
Η άσκηση επομένως προπαγάνδας στερεί την Δημοκρατία από την κύρια πηγή της. Τον Πολιτικό Φιλελευθερισμό. Εκεί εξάλλου εντοπίζεται και το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.
Ας μην ξεχνά επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας, ότι το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι είναι Πολιτικά Φιλελεύθερο δικαίωμα...
Προχωρώντας ώστε να έρθω σταδιακά στον επίλογο του άρθρου, είναι ζήτημα που άπτεται της Πολιτικής να συναντήσει το σύγχρονο κόσμο. Να επενδύσει δηλαδή όχι στα λόγια αλλά στους ανθρώπους που παράγουν την ενέργεια ώστε ένα κράτος να μπορεί.
Στρεφόμαστε δηλαδή ιδεολογικά με ταχείς ρυθμούς, στη ιδέα εκείνη που δίνει τα δικαιώματα στον πολίτη να ασκήσει την παραγωγική του φιλοσοφία απερίσκεπτα ώστε το κράτος να καταστεί δυνατό και να έχει ισχυρό λόγο στο παγκόσμιο αλλά και στο περιφερειακό χάρτη της περιοχής όπου ανήκει.
Την ώρα λοιπόν που αυτές οι γραμμές γράφονται, η κοινωνία έχει δει μια Κυβέρνηση που έχει αδυνατίσει το λόγο της χώρας στο εξωτερικό και βρίσκεται υπό ισχυρή πίεση να δεχθεί πρακτικές που προβληματίζουν την κοινωνία.
Μένω λίγο σε αυτό το σημείο και έρχομαι να τονίσω το εξής. Η άσκηση της φιλελεύθερης πολιτικής κοινωνικά και οικονομικά δίνει την δυνατότητα στη χώρα μέσα από την αύξηση του Α.Ε.Π. αλλά και την γενικότερη φιλοσοφία, να μπορεί να έχει επιχειρήματα ισχυρά σε διεθνείς συζητήσεις γενικού συμφέροντος.
Ξεκινάς από την Παιδεία και καταλήγεις στο μοντέλο της Οικονομίας. Τα μέσα αυτής της διαδρομής χαρακτηρίζονται ως τα στάδια εκείνα των μεταρρυθμίσεων που θα μπορέσουν να δυναμώσουν τον λόγο της χώρας διεθνώς.
Πολιτικός επομένως Φιλελευθερισμός στον αιώνα αυτό, αλλάζει ή εμπλουτίζεται ως έννοια αν θέλετε, με νέα δεδομένα.
Θα μπορούσα να συμπεριλάβω στην αρθρογραφία αυτή τις βάσεις του Φιλελευθερισμού. Αλλά θεωρώ ότι είναι γνωστές. Μια όμως προσέγγιση είναι σωστό να γίνει, και είναι η εξής.
Μιλάμε για ιδεολογίες στη σύγχρονη Πολιτική. Και έννοιες που ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς ομιλεί για αυτές προσπαθώντας, και αυτός είναι ο μόνος λόγος, να διώξει από πάνω του συζητήσεις για το τι πρεσβεύει ιδεολογικά ο ίδιος, προσπάθειες που στρέφονται και προς την καιροσκοπική μετακίνηση σε ιδεολογίες όπως π.χ. του σοσιαλισμού, της κεντροαριστεράς. Στις θεωρίες που παράγονται σήμερα και θα οδηγήσουν το αύριο, εντάσσεται ένα γενικό πλαίσιο συζήτησης ως το πως μια κοινωνία μπορεί να δει καθαρά που οδηγεί ο διχασμός. Και καταλήγουν αυτές οι θεωρίες σε ένα χρήσιμο σκεπτικό θα έλεγα.
Ο διχασμός υπάρχει ώστε να μην υπάρχει ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός. Να ασκείται πίεση στον πολίτη ώστε να μην ασκήσει το δικαίωμά του με νηφαλιότητα.
Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτό είναι κίνδυνος για τη Δημοκρατία.
