5η αρχή Ηγεσίας


Φώτιος Μαυρόφτας
Πολιτευτής με την Ν.Δ. στην εκλογική περιφέρεια Β' Αθηνών

Έχοντας ήδη παρουσιάσει 3 αρχές ηγεσίας, συνεχίζω με την αρχή που αφορά το Παράδειγμα.

Σήμερα, το εκλογικό σώμα είχε ακόμα μια ευκαιρία να ακούσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε συνέντευξη που παραχώρησε σε γνωστό τηλεοπτικό σταθμό. Κατόπιν, η επαφή αυτή του Προέδρου με την κοινωνία συνεχίστηκε με επίσκεψη εκεί όπου η κα. Δούρου για τον εαυτό της δεν έχει ακόμα υποβάλλει μήνυση, και ο Τσίπρας που ο πατέρας του έκλεινε δουλειές με τη Χούντα του Παπαδόπουλου - Παττακού - Ιωαννίδη, πέρασε 2 χλμ έξω. Μάνδρα Αττικής. 

Για αυτό, ως παρένθεση, η στενή σχέση ΣΥΡΙΖΑ και Χ.Α. άκρα και οι 2, συγγενικοί δεσμοί υπάρχουν. Ας σταματήσει τη κοροϊδία ο Τσίπρας. Είναι φασίστας. Για αυτό και θα απομονωθεί από το εκλογικό σώμα. Η χώρα έχει Δημοκρατία από το 1974 Τσίπρα. Πρέπει να το δεχθείς. Ειδάλλως υπάρχουν και κλινικές απεξάρτησης..

Φεύγουμε όμως από αυτή τη παρένθεση, διότι δεν γίνεται πάντα να ασχολούμαστε με τους τίποτα και με αυτούς που είναι έτοιμοι για Ειδικά Δικαστήρια για εσχάτη προδοσία. 

Η Ν.Δ. και η Ηγεσία της, έχουν πάντα στην ημερήσια διάταξη την αναζήτηση. Επιζητούν συνεχώς να ανανεώνουν το Ποιος Είμαι. Και του Τι Κάνω. Η αναζήτηση αυτή, πάντα οδηγεί σε νέες ιδέες, σε νέες προσεγγίσεις της πραγματικότητας, αλλά επίσης ενδυναμώνει την επαφή με το αποτέλεσμα. 

Για να παρουσιάσω αυτή την αρχή, την αρχή του παραδείγματος, είναι απαραίτητο να αναφερθώ στον χαρακτήρα του ηγέτη, το ποιος είναι, τι κάνει και ποιο το αποτέλεσμα. 

Ο χαρακτήρας του ηγέτη, που ηγείται στο σύγχρονο κόσμο οδηγώντας τις κοινωνίες στο μέλλον και όχι την επιστροφή τους σε παρελθόν, είναι χαρακτήρας κεντρικός. Δηλαδή δεν αμφιταλαντεύεται. Αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα, προκαλεί την αξιοπιστία. 

Η επικοινωνία είναι βασικό ζητούμενο. Η Ηγεσία, ενώ κατά τα παρελθόντα έτη, είχε την ερμηνεία του απρόσωπου και του απρόσιτου. πλέον αυτό έχει αλλάξει. Ο άνθρωπος θέλει δίπλα του τον άνθρωπο. Η επικοινωνία σου δίνει την ευκαιρία να μάθεις και να εκδηλώσεις εμπράκτως το ενδιαφέρον σου. Το αποτέλεσμα είναι, οι σχέσεις μεταξύ Ηγεσίας και Κοινότητας (Κοινωνία) να ενδυναμώνουν, αλλά και οι σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους επίσης. Παράδειγμα. Η αρχή του παραδείγματος. 

Αναφέρθηκα σε προηγούμενη ανάρτησή μου σε αυτό το σημείο του χαρακτήρα. Εμψυχωτής. Ως ηγέτης που εμψυχώνει, ενδυναμώνεται η πίστη στους ανθρώπους και το αποτέλεσμα είναι, το ηθικό να παραμένει υψηλό. Η αρχή του παραδείγματος εδώ, μας δίνει το βήμα να σκεφτούμε ότι η επίδραση του Ηγέτη στην ατμόσφαιρα, είναι καταλυτική. Αλλάζει όλο το σκηνικό, θετικά ή αρνητικά. Το θέμα μας όμως εδώ, είναι να εντοπίσουμε ένα πολύ κρίσιμο παράγοντα. Τον παράγοντα κουλτούρα. Τι θες να φέρεις στη δημόσια ζωή. Επομένως, η αρχή του παραδείγματος ως προς το τρόπο που συμπεριφέρεται η ηγεσία στους ανθρώπους, προκαλεί στο να ενισχυθεί μια κουλτούρα και στο να αποδυναμωθεί μια άλλη. 

Η σύγχρονη ηγεσία, δεν είναι διαχειριστική. Είναι διαδραστική. Είναι ηγεσία της στοχοθέτησης και της οριοθέτησης, που τοποθετεί στο τραπέζι, σαφή πλάνα δράσης και στρατηγικής υλοποίησης. Όταν ένας οργανισμός, μια χώρα αν θέλετε να μιλήσουμε επί γενικών αναφορών, έχει μια ηγεσία και ηγέτη που πιστεύει σε αυτή τη σύγχρονη θεωρία, την θεωρία της διαδραστικότητας, τότε υπάρχει ως αποτέλεσμα η χάραξη μιας κατεύθυνσης. Αυτό το αποτέλεσμα ως αρχή του παραδείγματος, δίνει επιπλέον ένα παράδειγμα στη κοινωνία. Ότι εφόσον και αν, αντιμετωπίσουμε τη χώρα, ως έναν οργανισμό που θέλουμε να είναι κερδοφόρος, σύγχρονος και ευέλικτος, τότε καλούμαστε να θέσουμε στόχους. Και να προγραμματίζουμε κάθε μας βήμα. 

Ένα από τα συστατικά της επιτυχημένης ηγεσίας, είναι να θεωρείς τον εαυτό σου ότι είναι συνεχώς ενταγμένος σε διαδικασία μάθησης. Όταν αποκτάς μια γνώση, συνεχίζεις στην επόμενη, χωρίς να εγκαταλείπεις ότι ήδη γνωρίζεις και έχεις μάθει. Η γνώση, η αντιμετώπιση του εαυτού ως μαθητή, οδηγεί και έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη. Η αρχή του παραδείγματος που εντοπίζεται στην εδώ περίπτωση. Στις ομιλίες του ο Πρόεδρος της Ν.Δ. κάνει κατά τακτά χρονικά διαστήματα απευθυνόμενος στη Κοινοβουλευτική Ομάδα, στα μέλη αλλά και ευρύτερα στο σύνολο της κοινωνίας, αναφορά στο ότι η στασιμότητα δεν είναι στη φύση του ανθρώπου. Αν θέλουμε να δούμε τη χώρα μας να αναπτύσσεται και να διεκδικεί την θέση της, μετά την περιπέτεια και την απάτη που γνώρισε και βίωσε από Τσίπρα - Καμμένο, αυτό που οφείλουμε να πράξουμε είναι να θεωρήσουμε ότι τίποτα δεν είναι γνωστό και δεδομένο, αλλά τα πάντα συνεχώς μεταβάλλονται και έχουν την δυνατότητα στο να εμπλουτίζονται. Η επένδυση στον εαυτό μας, είναι επένδυση της κοινωνίας στον εαυτό της. Είναι η πηγή από την οποία αντλεί την δύναμη για να υπάρχει και να πορεύεται. 

Σημαντική και ενδιαφέρουσα ως προς την παρουσίαση της αρχής αυτής είναι η παρακάτω αναφορά.

Ηγεσία σημαίνει αποφάσεις. Αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Αλλά αυτό που είναι κύριο εδώ, είναι ότι αποφάσεις αυτές να λαμβάνονται και να είναι συνεπείς με τις αξίες που αντιπροσωπεύεις. Εφόσον δεν είναι, οι αποφάσεις δεν διαρκούν πολύ. Και όπου αποφάσεις συμπληρώστε αποτέλεσμα. 

Η αρχή του Παραδείγματος έρχεται να τονίσει στο κοινωνικό σύνολο ότι οι αποφάσεις για τις οποίες θα κληθούμε, καλούνται να είναι συνεπείς με τις αξίες μας. Ώστε οι αποφάσεις αυτές να φέρουν αποτέλεσμα μεγάλης διάρκειας. Ουσιαστικά, η αρχή στην εδώ περίπτωση έρχεται να λειτουργήσει ως μια έννοια αφύπνισης.

Θα κλείσω την αναφορά μου αυτή στην Αρχή του Παραδείγματος, με το εξής. 

Ηγεσία σημαίνει εστίαση. Εστίαση όχι στο ΕΓΩ αλλά στο ΕΜΕΙΣ. Όταν η ηγεσία εκφράζεται κατά αυτό το τρόπο, που η έκφραση αυτή βρίσκει την απάντησή της στην Ν.Δ., τότε έχουμε μια σταδιακή επέκταση του αλτρουισμού. Υπάρχει Ηγεσία αλλά υπάρχει και ομάδα. Συνεργάτες σε όλα τα επίπεδα. Η αρχή του παραδείγματος που εντοπίζεται.

Εντοπίζεται στη φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη : Σας ζητώ να με εμπιστευτείτε. 

Και η εμπιστοσύνη είναι το ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ όταν το ΕΓΩ μόνο του δεν μπορεί να κάνει τίποτα.


Η ενωτική στάση και νοοτροπία της Ηγεσίας, καθορίζει τη στάση και τη νοοτροπία των μελών της κοινωνίας μεταξύ τους.

Όταν ο Ηγέτης είναι διχαστικός αυτό απομακρύνει τους πολίτες από τους πολίτες. Όταν όμως έχουμε το αντίθετο, έχουμε το ενωτικός, αυτό ενώνει τους πολίτες με τους πολίτες, διότι έρχεται σε πρώτη και μόνη μοίρα, το ΕΜΕΙΣ.