Πολιτευτής με την Ν.Δ. στην εκλογική περιφέρεια Β' Αθηνών
Διαβάζοντας την επικαιρότητα, ακόμα και αυτός που δεν θέλει να ασχοληθεί με αυτήν, ακούγοντας αυτά που συμβαίνουν, θα αναρωτηθεί γιατί υπάρχει αυτή η επικαιρότητα και δεν υπάρχει μια άλλη επί παραδείγματι, δημιουργική ειδησεογραφία για ανακαλύψεις, επιτεύγματα.
Προχθές συμπληρώθηκαν 3 έτη διακυβέρνησης της χώρας από Τσίπρα - Καμμένο.
Διαβάζοντας και ανατρέχοντας στο σύνολο της ειδησεογραφίας και προσπαθώντας να συνθέσω μια εικόνα του τι έχει συμβεί, διαπίστωσα και ίσως δεν είμαι και ο μόνος, ότι αυτά τα 3 έτη, κυριαρχούνται από μια πολεμική σε κάθε τι καλό και δημιουργικό.
Όπως επίσης, αυτά τα 3 έτη κυριαρχούνται και από μια πολεμική στους θεσμούς, αλλά και από μια ευρηματικότητα στο πως να μην κυβερνηθεί ο τόπος αλλά στο πως να παγιδεύσω τα πολιτικά κόμματα.
Αν λοιπόν ανατρέξουμε, αυτή είναι και η εικόνα που θα σχηματίσουμε.
Θα ήταν χρήσιμο για το σύνολο της κοινωνίας, αλλά και είναι καλό στο να αποτελέσει ένα βήμα, μια αφετηρία διαλόγου, να δούμε το φαινόμενο της καθίζησης που επιχειρείται. Και πως αυτό θα ανατραπεί.
Μέσα σε αυτά τα 3 έτη, είδαμε και συνεχίζουμε να βλέπουμε προσπάθειες, να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Καθώς επίσης είδαμε και συνεχίζουμε να βλέπουμε προσπάθειες, συνεχών παρεμβάσεων στους θεσμούς βλ. δικαιοσύνη αλλά προσφάτως είδαμε ότι επιχειρήθηκε και προσπάθεια υποβάθμισης του Θεσμού του Αρχιεπισκόπου, θέλοντας ο Τσίπρας να στρέψει την Εκκλησία κατά του πληρώματος ή να στρέψει το πλήρωμα κατά της Εκκλησίας.
Είδαμε ωστόσο και κάτι άλλο. Την ασφάλεια των πολιτών, να μετατρέπεται σε ανασφάλεια. Και έχει επιχειρηθεί στο να διαμορφωθεί μια εικόνα ότι η ανασφάλεια είναι κάτι που πρέπει να γίνει αποδεκτό αλλά και να αποτελεί μέρος της καθημερινότητας του πολίτη. Ο Τσίπρας επιδιώκει την ανασφάλεια των πολιτών διότι με αυτό το τρόπο αισθάνεται ασφαλής. Ασφαλής στο να κάνει τι. Και εδώ πρέπει να σκύψουμε ώστε να δούμε τι συμβαίνει στην Ελληνική κοινωνία.
Ασφαλής στο να μειώνει συνεχώς τις όποιες φιλοδοξίες έχει ο άνθρωπος για την ανάπτυξή του. Ασφαλής στο να κομματικοποιεί το κράτος. Ασφαλής στο να μπορεί να προπαγανδίζει. Και ασφαλής στο να θεωρεί και να πιστεύει ότι θα στήσει το καθεστώς του. Η ανασφάλεια των πολιτών στην οποία επενδύει καθημερινά, έρχεται να εντοπιστεί και σε ένα άλλο φαινόμενο. Στο φαινόμενο της συνεχούς τακτικής παγίδευσης των πολιτικών κομμάτων.
Και έχουμε δει ότι επενδύει ολοένα και περισσότερο προς τα εκεί, και ένας από τους λόγους είναι ότι είναι ανίκανος, άσχετος δεν ξέρω ακριβώς τι, στο να κυβερνήσει συνετά αυτό το τόπο.
Η ανασφάλεια που προκαλεί με το τελικά θα παγιδεύσει... δεν θα παγιδεύσει τα πολιτικά κόμματα, επί της ουσίας προσδίδει μια συνολική ανασφάλεια στην σχέση πολίτη με πολιτικό φορέα. Η επίθεση λοιπόν στον πολίτη είναι πολλαπλή και έχει ως αφετηρία τα φαινόμενα αναρχίας που συντηρεί ο Τσίπρας και η πολιτική του.
Η τακτική αυτά τα 3 έτη είναι σαφώς μια από τον ΣΥΡΙΖΑ και εκπορεύεται προσωπικά από τον Τσίπρα. Απαξίωση πολιτικών φορέων μέσα από φαινόμενα γενικής αναρχίας, επιθέσεων σε δημόσια κτήρια, και μια εκνευριστική ανοχή στο τι συμβαίνει με τον Ρουβίκωνα και το τι χτίζει η άκρα αριστερά στα Εξάρχεια.
Η ατμόσφαιρα είναι πολύ τοξική, και είναι συνειδητή επιλογή ώστε να μπορεί η Κυβέρνηση να έχει το πρώτο λόγο στις όποιες αλλαγές ατζέντας θέλει να κάνει.
Από ότι βλέπετε, μέχρι στιγμής δεν έχουμε να κάνουμε με μια δημιουργική κυβέρνηση, αλλά με μια κυβέρνηση συνεχών ελιγμών. Είμαστε σε θέση να παρατηρήσουμε επίσης, ότι ο διχασμός που έχει επιχειρηθεί αλλά εδώ είμαστε και θα το δούμε αυτό, θα επιχειρηθεί ολοένα και πιο έντονα, έχει ως στόχο από τον Τσίπρα, να σώσει ορισμένα στελέχη του. Στη προσπάθεια αυτή είμαστε μάρτυρες ενός έντονα διχαστικού λόγου, ώστε να υπάρχει αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης από τις βαρύτατες ευθύνες που βαραίνουν τον ίδιο και τα στελέχη του.
Η ανασφάλεια στην οποία επενδύει ο Τσίπρας, ανασφάλεια που αγγίζει ακόμα και Εθνικά μας θέματα, στα οποία βρήκε το πεδίο για ακόμα μια φορά να ασκήσει μικροπολιτική και μια στρατηγική απαξίωσης των πάντων, εφαρμόζοντας μυστική διπλωματία αλλά και να μην τηρήσει την θεσμική σειρά ενημέρωσης πριν τις συνομιλίες, στερεί από την κοινωνία την ενέργειά της. Μια ενέργεια που είναι απαραίτητη στο να κάνει βήματα προόδου. Αν αναλογιστούμε το τι έχει γίνει αυτά τα 3 έτη, ίσως διαπιστώσουμε ότι αναζητούμε το που και σε τι υπάρχει πρόοδος με αυτή τη Κυβέρνηση. Στο τίποτα, αλλά η μόνη πρόοδος του Τσίπρα είναι στο πως το ψέμα να το κάνει αλήθεια και πως την προπαγάνδα να την κάνει τρόπο ζωής. Εγώ αυτό έχω παρατηρήσει. Ίσως αναγνώστες θα μπορέσουν να συμπληρώσουν πολλά παραπάνω. Αλλά ας μείνω σε αυτό το κομμάτι, διότι θα ήθελα να δώσω την εικόνα του γιατί επί 3 έτη έχουμε προπαγάνδα.
Έχουμε, επειδή η προπαγάνδα είναι μέσον να δείξεις ότι δεν παράγεις έργο.
Αλλά να δείξεις ότι αυτό που παράγεις μπορεί να θεωρηθεί έργο.
Η προπαγάνδα του Τσίπρα και της ομάδας του, είναι η ασφάλειά τους. Μέσα σε αυτήν βρίσκουν το χώρο μέσα στον οποίο κινούνται εύκολα, με ταχύτητα. Και έχουν επιλέξει αυτό το χώρο, αφενός μεν επειδή τους ταιριάζει, αφετέρου δε επειδή δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις αλλαγές στο πως λειτουργούν οι σύγχρονες κοινωνίες. Θα έλεγα σε αυτό το σημείο ότι δεν επιδιώκουν τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας αλλά επιθυμούν μια κοινωνία βαθέως σκοταδιστική.
Ο λαϊκιστής, γνωρίζει πολύ καλά το που θα χτυπήσει ώστε να καταστήσει μια κοινωνία ανήμπορη στο να τον απομακρύνει από αυτήν. Στην Παιδεία και στην ασφάλεια.
Στην Παιδεία εφαρμόζεται μια πολιτική της τεμπελιάς.. και στην ασφάλεια εφαρμόζεται μια πολιτική του τρόμου.
Συνδυάζοντας αυτές τις 2 πολιτικές έχουμε μια κοινωνία που διαμορφώνεται κάτω από ένα καθεστώς μη σεβασμού στις αξίες της ευημερίας. Αλλά επιδιώκεται μια διαμόρφωση υπό το καθεστώς απαξιωτικών για την ευημερία επιλογών.
Ο Τσίπρας έπεσε μέσα στην παγίδα που έστηνε για τους άλλους. Η κοινωνία σηκώνεται και αναζητεί. Βλέπει και επιλέγει. Ζητά λόγο στη διαμόρφωση και δεν δέχεται πολιτικές που προσβάλουν τις δυνάμεις της.
Αυτά τα 3 έτη χαρακτηρίζονται από μια αδιάκοπη προσπάθεια επηρεασμού του τρόπου σκέψης, ενός δημιουργικού λαού.
Αυτά τα 3 έτη χαρακτηρίζονται από μια αδιάκοπη προσπάθεια επιβολής τρόπου ζωής.
Αυτά τα 3 έτη χαρακτηρίζονται από μια αδιάκοπη προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου που είναι πιο παλιό και από το παλιό.
Η ασφάλεια του Τσίπρα είναι η ανασφάλεια των πολιτών.
Δεν μπορούν να συναντηθούν αυτά κε. Τσίπρα. Οπότε κάποιος πρέπει να φύγει. Και αυτός δεν θα είναι οι πολίτες, αλλά εσείς.
Αυτοδυναμία.
Σας ευχαριστώ.