Φώτιος Μαυρόφτας
Πολιτευτής με την Ν.Δ. στην εκλογική περιφέρεια Β' Αθηνών
Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω την σημερινή αρθρογραφία μου και επαφή μαζί σας.
Αν έβρισκα μια φράση με την οποία μπορώ να ξεκινήσω, αυτή θα ήταν η εξής.
Με προβληματίζει πολύ η τάση του ΣΥΡΙΖΑ στο να μειώνει συνεχώς αυτό που ονομάζουμε ηθική.
Ας δούμε πρώτα τι είναι Ηθική.
Η ηθική είναι ο κλάδος εκείνος της φιλοσοφίας που ασχολείται με ένα ερώτημα. Ποιες ανθρώπινες πράξεις ή συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ορθές ή λανθασμένες και ανάρμοστες.
Και ξεκινάω.
Είναι ηθικό, σε μια χώρα με νέους πτυχιούχους, να διορίζεται ο πατέρας ενός Υπουργού, συνταξιούχος, συνδικαλιστής, επειδή έχει προσφορά στην Αριστερά;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα η οποία μαστίζεται από την ανεργία, να έχουμε μια Υπουργό η οποία δεν ξέρει να διαβάζει σωστά τα στοιχεία; Και όπως πολύ σωστά η Ν.Δ. ανέφερε, εμπαίζει τους εργαζομένους;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα στην οποία τα τελευταία 2 έτη, έχει απαγορευτεί κάθε έννοια παραγωγής πλούτου, ώστε με την φοροεπιδρομή να μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να χρηματοδοτεί ανθρώπους που σε μια άλλη χώρα, δεν θα περνούσαν ούτε απ' έξω από δημόσιες υπηρεσίες;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα που διψά για ανάπτυξη, αύξηση θέσεων εργασίας να έρχεται η ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ που λέει "το δημόσιο να είναι καλά" και να κόβει ουσιαστικά κάθε ελπίδα σε νέους ανθρώπους να απασχοληθούν κάπου μόνιμα και να κάνουν σχέδια, όνειρα για οικογένεια και επιτυχία γενικά στη ζωή;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα που είναι και αυτή στον 21ο αιώνα, να έρχεται ο Κος. Πολάκης και να την χαρακτηρίζει Σοβιέτ;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα που ο Φιλελευθερισμός είναι η μόνη λύση, να έρχεται αντιμέτωπη με το λαϊκισμό ενός παρελθόντος στο πρόσωπο ενός Λαλιώτη; Τόσο πίσω πρέπει να πάμε πάλι;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.. να βλέπουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ να έχει μετατρέψει τη χώρα σε περίγελο ανά το κόσμο, και να χαρακτηρίζεται πλέον ως μια σκληροπυρηνική χώρα υπεράσπισης ενός καθεστώτος που δολοφονεί πολίτες επειδή έχουν το δικαίωμα στη διαμαρτυρία; Μπορούμε, είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τι ακριβώς η χώρα μέσω του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζει;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα που έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει διεθνώς στην επιχειρηματικότητα, να έχει έναν Πρωθυπουργό ο οποίος κάποτε και ακόμα και τώρα, εμποδίζει την ουσιαστική γνώση;
Είναι ηθικό, να γυρνάμε στο παρελθόν; Είναι η σωστή συμπεριφορά προς τις γενιές που έρχονται; Είναι σωστό, αρμόζει στη προσωπικότητα των Ελλήνων, να είναι χωρισμένοι σε στρατόπεδα.. ενώ τώρα είναι η ώρα που ο ένας πρέπει να βοηθήσει, να στηρίξει τον άλλον ώστε όλοι μαζί να καταφέρουμε πολλά και σπουδαία;
Είναι ηθικό, σωστό και πρέπον, να έχουμε ένα Πρόεδρο Δημοκρατίας που δεν μπορεί να αντισταθεί στην επέλαση του παρελθόντος ενώ ο θεσμός που υπηρετεί πρέπει πάντα να κοιτά το μέλλον;
Είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένος.
Θα έλεγα όμως ότι το αύριο, το μέλλον, θεωρείται αδύνατον να νικηθεί από ένα παρελθόν.
Και θεωρείται αδύνατον, διότι κάθε ημέρα που περνά, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια στασιμότητα. Μια στασιμότητα που βλάπτει τη πρόοδο της χώρας όχι μόνο σε οικονομικό - επιχειρηματικό - αναπτυξιακό επίπεδο, αλλά στασιμότητα σε κάτι που προϋποθέτει στα παραπάνω στο να συμβούν.
Στασιμότητα στα οράματα.
Το όραμα του Κου. Τσίπρα είναι πως να παγιδεύσει τη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πόσο πια μικροπολιτική να αντέξει αυτή η χώρα, θα αναρωτηθεί κάποιος.
Το όραμα της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είναι να ασχοληθεί με έναν ΣΥΡΙΖΑ και με τον Κο. Τσίπρα.
Το όραμα είναι άλλο. Ουσιαστικό.
Το πως αυτή η χώρα θα προοδεύσει.
Η διαφορά των 2 αντρών, των 2 παρατάξεων, η διαφορά της φιλοσοφίας τους και το πως αντιλαμβάνονται την ηθική, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα και με αυτό θα κλείσω.
Είναι αδύνατον το παρελθόν να νικήσει το μέλλον.
Η Ελλάδα μας έχει ανάγκη όλους.
Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω την σημερινή αρθρογραφία μου και επαφή μαζί σας.
Αν έβρισκα μια φράση με την οποία μπορώ να ξεκινήσω, αυτή θα ήταν η εξής.
Με προβληματίζει πολύ η τάση του ΣΥΡΙΖΑ στο να μειώνει συνεχώς αυτό που ονομάζουμε ηθική.
Ας δούμε πρώτα τι είναι Ηθική.
Η ηθική είναι ο κλάδος εκείνος της φιλοσοφίας που ασχολείται με ένα ερώτημα. Ποιες ανθρώπινες πράξεις ή συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ορθές ή λανθασμένες και ανάρμοστες.
Και ξεκινάω.
Είναι ηθικό, σε μια χώρα με νέους πτυχιούχους, να διορίζεται ο πατέρας ενός Υπουργού, συνταξιούχος, συνδικαλιστής, επειδή έχει προσφορά στην Αριστερά;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα η οποία μαστίζεται από την ανεργία, να έχουμε μια Υπουργό η οποία δεν ξέρει να διαβάζει σωστά τα στοιχεία; Και όπως πολύ σωστά η Ν.Δ. ανέφερε, εμπαίζει τους εργαζομένους;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα στην οποία τα τελευταία 2 έτη, έχει απαγορευτεί κάθε έννοια παραγωγής πλούτου, ώστε με την φοροεπιδρομή να μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να χρηματοδοτεί ανθρώπους που σε μια άλλη χώρα, δεν θα περνούσαν ούτε απ' έξω από δημόσιες υπηρεσίες;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα που διψά για ανάπτυξη, αύξηση θέσεων εργασίας να έρχεται η ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ που λέει "το δημόσιο να είναι καλά" και να κόβει ουσιαστικά κάθε ελπίδα σε νέους ανθρώπους να απασχοληθούν κάπου μόνιμα και να κάνουν σχέδια, όνειρα για οικογένεια και επιτυχία γενικά στη ζωή;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα που είναι και αυτή στον 21ο αιώνα, να έρχεται ο Κος. Πολάκης και να την χαρακτηρίζει Σοβιέτ;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα που ο Φιλελευθερισμός είναι η μόνη λύση, να έρχεται αντιμέτωπη με το λαϊκισμό ενός παρελθόντος στο πρόσωπο ενός Λαλιώτη; Τόσο πίσω πρέπει να πάμε πάλι;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.. να βλέπουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ να έχει μετατρέψει τη χώρα σε περίγελο ανά το κόσμο, και να χαρακτηρίζεται πλέον ως μια σκληροπυρηνική χώρα υπεράσπισης ενός καθεστώτος που δολοφονεί πολίτες επειδή έχουν το δικαίωμα στη διαμαρτυρία; Μπορούμε, είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τι ακριβώς η χώρα μέσω του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζει;
Είναι ηθικό, σε μια χώρα που έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει διεθνώς στην επιχειρηματικότητα, να έχει έναν Πρωθυπουργό ο οποίος κάποτε και ακόμα και τώρα, εμποδίζει την ουσιαστική γνώση;
Είναι ηθικό, να γυρνάμε στο παρελθόν; Είναι η σωστή συμπεριφορά προς τις γενιές που έρχονται; Είναι σωστό, αρμόζει στη προσωπικότητα των Ελλήνων, να είναι χωρισμένοι σε στρατόπεδα.. ενώ τώρα είναι η ώρα που ο ένας πρέπει να βοηθήσει, να στηρίξει τον άλλον ώστε όλοι μαζί να καταφέρουμε πολλά και σπουδαία;
Είναι ηθικό, σωστό και πρέπον, να έχουμε ένα Πρόεδρο Δημοκρατίας που δεν μπορεί να αντισταθεί στην επέλαση του παρελθόντος ενώ ο θεσμός που υπηρετεί πρέπει πάντα να κοιτά το μέλλον;
Είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένος.
Θα έλεγα όμως ότι το αύριο, το μέλλον, θεωρείται αδύνατον να νικηθεί από ένα παρελθόν.
Και θεωρείται αδύνατον, διότι κάθε ημέρα που περνά, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια στασιμότητα. Μια στασιμότητα που βλάπτει τη πρόοδο της χώρας όχι μόνο σε οικονομικό - επιχειρηματικό - αναπτυξιακό επίπεδο, αλλά στασιμότητα σε κάτι που προϋποθέτει στα παραπάνω στο να συμβούν.
Στασιμότητα στα οράματα.
Το όραμα του Κου. Τσίπρα είναι πως να παγιδεύσει τη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πόσο πια μικροπολιτική να αντέξει αυτή η χώρα, θα αναρωτηθεί κάποιος.
Το όραμα της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είναι να ασχοληθεί με έναν ΣΥΡΙΖΑ και με τον Κο. Τσίπρα.
Το όραμα είναι άλλο. Ουσιαστικό.
Η διαφορά των 2 αντρών, των 2 παρατάξεων, η διαφορά της φιλοσοφίας τους και το πως αντιλαμβάνονται την ηθική, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα και με αυτό θα κλείσω.
Είναι αδύνατον το παρελθόν να νικήσει το μέλλον.
Η Ελλάδα μας έχει ανάγκη όλους.