Φώτιος Μαυρόφτας
Πολιτευτής με την Ν.Δ. στην εκλογική περιφέρεια Β' Αθηνών
Ξεκινώντας την αναφορά μου στο μείζον θέμα της παιδείας των παιδιών, οφείλω να τονίσω πως πολλοί τομείς στην χώρα μας δεν λειτουργούν αποδοτικά. Αυτό είναι κοινά αποδεκτό και γίνεται αναφορά ακόμα και μέσα από διεθνείς εκθέσεις βλ. ΟΟΣΑ.
Ένας από τους βασικούς τομείς είναι και η εκπαίδευση που αφορά την πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων καθώς και επηρεάζει την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας.
Όλοι μας αναφερόμαστε στον όρο εκπαίδευση. Τι εννοούμε με αυτόν. Είναι το σύνολο των μέσων, των μεθόδων και των ενεργειών που προσφέρονται ή καταβάλλονται από το Κράτος ή άλλους κοινωνικούς φορείς ή ακόμα και ιδιωτικούς για την μόρφωση των πολιτών κυρίως της νεαρής ηλικίας.
Φτάνω στην διαπίστωση λοιπόν ότι το σύστημα της εκπαίδευσης που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, δεν είναι φυσικά αυτό που θα έπρεπε ούτε εξυπηρετεί με ικανοποιητικό τρόπο πλέον τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας μας και της οικονομίας μας, η οποία σαφώς χρήζει προώθησης προς τα εμπρός. Είναι φανερό από τις συνεχείς αλλαγές στον τομέα της εκπαίδευσης πως η Ελλάδα δεν εφάρμοσε ποτέ ένα άρτιο σύστημα που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και συνθήκες της σύγχρονης Ελλάδας και ιδιαίτερα σε μια φάση που την χώρα την διαπέρνα μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση που σαφώς είναι και κρίση αξιών.
Κοινή λοιπόν πεποίθηση σήμερα ότι το εκπαιδευτικό σύστημα σε σύγκριση με άλλες προηγμένες Δυτικές χώρες και Ανατολικές έχει αρκετές ελλείψεις και βασικά ελαττώματα, τα οποία τοποθετούν την χώρα μας σε ένα σύστημα υποανάπτυκτων χωρών λόγω κατωτέρου εκπαιδευτικού συστήματος.
Απόδειξη είναι η πραγματικότητα και δεν υπερβάλλω για αυτό, και αναφέρω :
1. Στατιστικά δεδομένα, έρευνες και μελέτες ειδικών και μη πάνω στο θέμα
2. Πρόχειρη έστω σύγκριση με συστήματα άλλων χωρών και ιδίως ανεπτυγμένων.
3. Ύπαρξη και λειτουργία παράλληλα της παραπαιδείας των φροντιστηρίων και γενικώς της ανάπτυξης του εμπορίου στο χώρο της παιδείας.
4. Η σχέσεις μεταξύ διδασκόντων – διδασκομένων – σχολείου – οικογένειας.
5. Και τέλος η διάσταση μεταξύ κοινωνικής πραγματικότητας και ανεφάρμοστων σκοπών και επιδιώξεων του σημερινού Ελληνικού σχολείου.
Τα παραπάνω σημεία αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Σήμερα. Απαιτείται ριζική αλλαγή στο χώρο της παιδείας με άμεσα ,δραστικά μέτρα και μακράς πνοής για να οδηγηθούμε σε βελτίωση.
Ξεκινώ την καταγραφή των μέτρων από το εκπαιδευτικό προσωπικό. Οφείλω να αναφέρω πως η αποφοίτηση των δασκάλων και καθηγητών από αντίστοιχες σχολές δεν αρκεί , δηλαδή πέρα από επιστημονική κατάρτιση να αποκτήσουν ενημέρωση και παιδαγωγική μόρφωση σε παιδαγωγικά θέματα, διδακτικά, ψυχολογία παιδιού και εφήβου. Η πολιτεία από την πλευρά της οφείλει να εξυψώσει κοινωνικά και οικονομικά τον εκπαιδευτικό να είναι έτσι ικανός να ανταποκριθεί στην υψηλή πραγματικά αποστολή του. Οι γονείς και η κοινωνία ευρύτερα να δείξουν εμπιστοσύνη και να τονώσουν το ηθικό των εκπαιδευτικών να μπορέσουν με την σειρά τους να προσφέρουν χρήσιμο έργο.
Σειρά η αναφορά μου στα μέτρα που αφορούν μαθητές και οικογένειες τους. Ξεκινώ από την πολιτεία η οποία έχει καθήκον να βοηθά όλα τα παιδιά να σπουδάσουν ώστε κανείς μαθητής να εγκαταλείπει το σχολείο για οικονομικούς ή και κοινωνικούς λόγους και σαφώς και ψυχολογικούς. Το Κράτος οφείλει εν ολίγοις να στηρίξει τις διαλυμένες, τις οικονομικά και κοινωνικά αδύναμες και ψυχολογικά αδύνατες, ώστε να εξασφαλίζουν τις απαραίτητες οικονομικές και ψυχολογικές προϋποθέσεις για επιτυχημένη σχολική επίδοση και συμπεριφορά.
Συνεχίζω την αναφορά μου στα προγράμματα σπουδών τα οποία πρέπει να αλλάξουν ριζικά και να απαλλαγούν από περιττές και αναχρονιστικές γνώσεις ώστε να αποκτήσουν ενότητα , να γίνουν πρακτικότερα και να αποβλέπουν τέλος στην ολόπλευρη ψυχοσωματική καλλιέργεια των μαθητών και στη σωστή ανάπτυξη της προσωπικότητας τους και να πάψουν να προετοιμάζουν μαθητές για εξετάσεις μόνο.
Στο θέμα των εξετάσεων, αυτές πρέπει να ανταποκρίνονται στις σημερινές κοινωνικές και οικονομικές απαιτήσεις της χώρας, διότι η μόρφωση δεν κρίνεται μόνο από εξετάσεις αλλά και από τρόπο σκέψης, το πώς φέρεται ο μαθητής , ενεργεί και δημιουργεί.
Θα πρέπει σαφώς να ακολουθήσουν μέτρα που να αφορούν ποιοι είναι τελικά οι σκοποί της παιδείας και να διευκρινιστεί :
1. Ποιος είναι ο γενικός σκοπός της παιδείας
2. Ποια η φιλοσοφία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος
3. Ποια η αποστολή και ο προορισμός του κάθε σχολείου και κάθε βαθμίδας εκπαίδευσης
4. Ποια είναι τα δικαιώματα επαγγελματικά και άλλα των αποφοίτων
5. Ποιες είναι οι υποχρεώσεις των μαθητών
6. Ποια είναι τα καθήκοντα και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών, των διευθυντών και του εποπτικού προσωπικού
7. Και τέλος πως θα πρέπει να είναι ο επαγγελματικός προσανατολισμός των νέων σήμερα
Προχωρώ στις δαπάνες για την παιδεία όπου θα πρέπει να ληφθεί η πολιτική απόφαση που να αυξήσει και μάλιστα σημαντικά τις δαπάνες για παιδεία σε ποσοστό άνω του 5% τοις εκατό με σταθεροποιήσει στο 6% τοις εκατό ώστε να αντιμετωπίσουμε με σχετική επιτυχία τις αυξημένες απαιτήσεις και ανάγκες της σημερινής παιδείας – κοινωνίας και οικονομίας.
Η αναφορά μου αντιπροσωπεύει την Νέα Δημοκρατία, και οφείλω να τονίσω πως η σημερινή τοποθέτηση αποδεικνύει την ανησυχία καθώς και το ελπιδοφόρο μήνυμα όλων όσων μετέχουν στην Νέα Δημοκρατία ότι η Ελλάδα οφείλει να αλλάξει, και για αυτό όλοι πιστεύουμε στον Πρόεδρο Κυριάκο Μητσοτάκη, έναν σύγχρονο πολιτικό που έχει αντιληφθεί πως η σύγχρονη παιδεία είναι μια ακόμη κινητήριος δύναμη οικονομικής ανάπτυξης.